Wanneer ik aan lijden denk, denk ik automatisch aan de dood. Waarschijnlijk zijn we toch met een paar die aan de dood denken...
Voor dit vak had onze lector aangeraden om naar een film te kijken en dit heb ik gedaan. Ik heb namelijk naar de film: The Broken Circle Breakdown. Zeer mooie, ontroerende film. Het gaat over een gezinnetje, mama en papa en ze krijgen een dochtertje. Jammer genoeg heeft het dochtertje kanker en wordt ze behandeld tegen de vreselijke ziekte. Helaas overlijdt het meisje en in de film wordt het verwerkingsproces van de ouders in beeld gebracht. Ze steken zowat de schuld op elkaar.
Ik vond het een zeer mooie film, zo'n films doen je echt nadenken over het leven. Dat het leven echt zeer kort is dat je er eigenlijk elke seconde, minuut moet van genieten. Je kan ook eens tegenslag hebben, maar dit kan je soms wel eens sterker maken
Quote: What doesn't kill you makes you stronger
Tijdens de film heb ik toch moeten huilen, ik was zodanig gegrepen door het verhaal dat ik het echt beleefde. En eigenlijk kan het ook een waargebeurd verhaal zijn, vele jongere kinderen sterven aan deze vreselijke ziekte. We moeten natuurlijk niet alleen stilstaan bij de jongere kinderen maar ook bij de oudere mensen. Iedereen die dood deze vreselijke ziekte gegrepen wordt verdiend dit niet. In de film maken ze gebruik van mooie, aangrijpende liedjes. Liedjes die iets vertellen over het leven, over ons. Ik plaats de link van een lied die mij over heel wat doet nadenken.
Link: https://www.youtube.com/watch?v=SEcecU_ufbI
Hoe gaan we dan om met zo'n lijden, hoe troosten we iemand die zoveel verdriet, pijn heeft. Wat doen we dan?
Laat hieronder weten hoe jij zou handelen bij zo'n situatie!
Ben zelf ooit geraakt door een dergelijke situatie, gelukkig is die positief afgelopen. De lijdensweg ingeval het negatief afloopt moet inderdaad wel verschrikkelijk zijn.
BeantwoordenVerwijderenAnderszijds moeten we ons als moderne mens wel wapenen tegen dit soort lijden. Nog maar enkele decennia terug was sterven en lijden een dagdagelijkse zaak. "only the strong survive". Ieder gezin had wel een kind dat overleden was. Men leefde ook tussen de dieren, die geslacht moesten worden. Toen was dit normaal. Nu breekt ons hart als een konijntje sterft of vinden we de slachterijen "onmenselijk".
Conclusie : we moeten allemaal beseffen dat leven ook iedere dag een beetje sterven is, en dus genieten van iedere moment dat we leven. En met dat lijden moeten we leren omgaan, vroeg of laat komen we het allemaal tegen.
Hallo Clara,
BeantwoordenVerwijderenhet is inderdaad een prachtige film! Ik was er wat triestig van geworden, vooral omdat het in realiteit ook geregeld gebeurd. Er sterven af en toe kinderen aan die vreselijke ziekte. En ik begrijp echt niet waarom zo een jonge kinderen zo vroeg moeten gaan? Zij hebben niks misdaan, zij moeten nog aan hun leven beginnen? Ze hebben hun nog niet kunnen bewijzen, ze hebben de wereld nog niet kunnen laten zien waartoe ze in staat zijn... Het leven is helemaal niet eerlijk!
Groetjes Kelsey
inderdaad, de dood doet pijn aan degene die achterblijft. toen mijn opa stierf, had ik het moeilijk. ook zie je in de ganse familie verdriet, pijn, gemis. Toch hoort het bij het leven en moeten we er mee leren omgaan.
BeantwoordenVerwijderen